Op en rondom deze locatie, boerderij Rûn libben en Grûn, liggen 55 ha boerennatuur: een in het oog springend landschap waar een grote biodiversiteit is ontstaan. Dit is er nu, en het ondersteunt de biodiversiteit in de omgeving door een schuilplaats, broedplaats voor vogels, allerlei dieren en insecten en en buffer te vormen bij allerlei weersomstandigheden. Het ligt in het stroomdal van het Alddjip of Koningsdiep. Het idee is om dit stuk boerennatuur, ook als het geen vervolg krijgt, te vieren en er vreugdevol afscheid van te nemen door een reactie achter te laten in het gastenboek van onze website. Op die manier vragen wij aandacht voor wat het voor de omgeving en haar bewoners heeft gedaan:
Dit landschap doet ons hart zingen!
Vertel in enkele zinnen jouw natuurervaring op dit landschap langs het Koningsdiep en de Sweachsterwei, of laat een (respectvolle) boodschap achter voor de volgende gebruikers van de grond. Zo maken we er samen een geweldig afscheid van na meer dan veertig jaar boeren met een transitie van gangbaar naar biologisch 2007 - 2025. Zwaai de boeren uit, en heet dit landschap welkom.
It Lân fan Us
It lân, sa grien, sa breed, sa wiid,
Us hert is dêr mei ferbûn.
De sinne skynt, de fûgels sjong,
In simmerdei, sa lang en skoun.
De boer, hy wurket mei de tiid,
Syn hannen swier, syn hert sa rjocht.
Hy kriget wat er siede kin,
Fan syn bewurke fjild, sa ryk en goed.
De koe, dy stiet dêr yn it lân,
Se freget om in slokje wetter.
De molke, dy't sa wyt en fris is,
Bringe nei de winkel ta.
De nacht komt, de stjerren skine,
It lân, dat slûpt yn rêst en frede.
De boer, hy tinkt werom oan syn dei,
En sjocht syn lân, sa moai en helder.
Dit gedicht beskriuwt it lân, it wurk fan de boer, en de frede fan it plattelân. It jout in byld fan it libben op it Fryske plattelân, mei de natuer en it hurd wurk.
It Lân fan Us
It lân, sa grien, sa breed, sa wiid,
Us hert is dêr mei ferbûn.
De sinne skynt, de fûgels sjong,
In simmerdei, sa lang en skoun.
De boer, hy wurket mei de tiid,
Syn hannen swier, syn hert sa rjocht.
Hy kriget wat er siede kin,
Fan syn bewurke fjild, sa ryk en goed.
De koe, dy stiet dêr yn it lân,
Se freget om in slokje wetter.
De molke, dy't sa wyt en fris is,
Bringe nei de winkel ta.
De nacht komt, de stjerren skine,
It lân, dat slûpt yn rêst en frede.
De boer, hy tinkt werom oan syn dei,
En sjocht syn lân, sa moai en helder.
Dit gedicht beskriuwt it lân, it wurk fan de boer, en de frede fan it plattelân. It jout in byld fan it libben op it Fryske plattelân, mei de natuer en it hurd wurk.
Mocht je het landschap nog niet kennen: ga er eens een stukje wandelen, het mag.